Ninth Day

Gisterenavond lekker gegeten samen bij het Vat. Ik een portie bami, nog de bami van Urmie op mijn netvlies en smaakpapillen. Dus geen Roti Ed. Heb je toch maar even lekker gemaakt. Mijn moeder wilde een soep en dan bekijken of ze nog wat daarna zou nemen. Nou haar kennende dacht ik heeft ze daar genoeg aan. Die bami was lekker maar, het is zwaar om te zeggen, die van Urmie van lekkerder. Weer een literfles bier met wijnkoeler besteld en mijn moeder haar sapje. Samen gezellig zitten te kletsen over alles en nog wat. Daarna nog bij de koffietent langgeweest en daar twee heerlijke capucinos gedronken en ik voor de verandering een Tia Maria erbij. Met mijn oude horeca-ervaring zag ik dat die Tia geen Tia was dus gelijk de ober aangesproken dat dit geen Tia was. Je kon er gewoon doorheen kijken! Tia is donker normaliter kan je er niey doorheen kijken. Dit was gewoon een goedkope koffielikeur. Belachelijk! Heb de chef vertld dat het schandalig is dat men de mensen bedonderd. De man bood mij een nieuwe likeur en heb hem gezegd geef maar een Amaretto. De ober pakte plots de nieuwe fles en liet de aangebroken Amaretto staan. Nu wist ik het zeker! Oplichters in de horeca qua drank schenken. Lijkt Spanje wel met hun nepbaco's. Heb die chef tijdens het betalen aangegeven dat hij zijn baas moet vertellen dat een dergelijke zaak heel snel een slechte naam krijgt en dat als ik hem was, een beetje ober met normen en waarden, een ander baantje zou zoeken want hij is medeschuldig aan beduvelen van klanten. Met lekker weer samen naar huis gelopen, lekker onder de douche voordat het licht zou uitgaan. Morgen weer een dag maar helaas de laatste hele! Kan me na het douchen nog herinneren dat ik mijn hoofd heb neergelegd, mijn benen heb opgetrokken in de foetus en de rest ..... I do not know!

Vanochtend om kwart voor zeven wakker geworden. Om acht uur zou de man van de huurauto verschijnen en Urmie ook rond die tijd. Ik dacht om nog even wat te blijven liggen en prompt werden we om 07.50 uur gewekt door de telefoon. Urmie aan de lijn, ze kwam wat later. Ok maar de man van de huurauto niet. Dus snel uit bed en in no time onder de douche, tanden gepoets, aangekleed. Ik was nauwelijk klaar of de receptie belde met de mededeling dat er een man bij de balie stond. Ik naar de receptie en de man van de huurauto aangesproken en verteld dat Urmie wat later zou komen. Of ik alvast even de auto op schadeplekken wilde controleren. Geen probleem. Maar het probleem was dat al controlerend er aan elke kant wel drie of vier aantekeningen werden gemaakt. Hier een duekje of drie, daar een kras op bumper, linkerzijde onder, op deur. Echt te veel om op te noemen. Vroeg als grap aan de man of we niet beter de plekken konden aantekenen waar er niets was. Hij had niet veel humor of misschien was ik niet zo grappig. Hij antwoordde met: ja meneer dat kan natuurlijk niet meneer want hier op het papiertje staat dat ik de schadeplekken moet noteren meneer. En dan moet je dat Surinaams Nederlandse accent er bij denken. Ik had geen zin om daarop in te gaan dus maar gezegd: Oh ja maar natuurlijk! Wilde daarbij nog zeggen: Wat dom! Maar dat was te veel van het goede. Formulier Getekend, gelijk betaald en met de sleutel in mijn hand gelijk gaan ontbijten.Na een kwartier kwam good ( laat ze het niet lezen) .... old Urmie op z'n Surinaams aangeslenterd en gezellig aan tafel gezeten. Promt de slakkensnelheid van gisteren besproken. En ze beloofde beterschap met de huurauto. Het is vandaag weer ladies day want andere nicht wilde ook wel mee. Ach dacht ik snel gisteren overleefd dus nu ook wel. Maar het was gelijk gezellig. Maar god wat kunnen drie vrouwen kletsen! Als ik zoveel zo kletsen zou zo migraine krijgen van het verzinnen van de onderwerpen. Nee ze schudden ze zo uit hun mouw. Van mijn moeder wist ik het wel maar blijkbaar zit het in vrouwen en vooral in de familie. Op naar het graf van oma, de moeder van mijn moeder. Eerst novatie bloemen gekocht. Aangekomen op de begraafplaats en wandelend langs de graven keek ik mijn ogen uit. Nog nooit heb ik zo'n slecht onderhouden begraafplaats gezien. Het was echt een cultuurschok. Gewoon houten planken met namen in stoft geschreven, houten kruizenn waar de dwarsligger van weg waren, dus geen naam aanwezig. Zag zelf een houten kruisje met in stift opgeschreven: kindje van Breinburg met daarop dezelfde datum van geboorte als overlijden. Niet eens een naam voor dat kindje! We vonden oma's graf snel en gelukkig zag dat er redelijk uit. Er moest wel wat aan gedaan worden en met name aan de tegels. Plots zag ik de tekst en het jaartal. Het jaartal klopte van geen kant. Datum van overlijden wel maar die van haar geboorte niet. Hoe is het mogelijk dacht ik. Ze is volgend haar steen gewoon 97 geworden maar het was 87 jaar! Niet te veel aandacht meer aan besteden Eric dacht ik want anders ga je flippen. Verder nog de nichtjes hun vader en moeder's graf bekeken en daarna naar het graf van opa, vader van mijn moeder en in 1951 overleden. Dit graf moest op de andere begraafplaats liggen maar daar aangekomen waren 95% van die graven al verleden jaar geruimd. In Suriname moet je blijkbaar in de krant het besluit van de regering hebben gelezen anders ben je de pineut als familie. Ook apart maar dat is ook Suriname hield ik me maar voor. In was heel blij de graven te hebben gezien maar met de diverse ervaringen ook weer blij dat ik buiten stond. Nu op weg naar de diverse districten. We reden langs Commewijne, Lelydorp waar we hebben geluncht en over de grote brug naar Colakreek. Urmie had zowaar er de vaart in. Het leek wel of ze op het oude circuit Zandvoort haar rijbewijs had gehaald. Bij Colakreek aangekomen een schitterend complex gezien met water van de kreek zo bruin als cola en dat zo midden in de jungle. Voordat we het complex opgingen moesten we toegang betalen. Al lezend zag ik op een hangend schoolbord de prijzen van zaterdag en zondag en niet die van maandag tot en met vrijdag. Ik vroeg er naar aan de portier die vertelde dat ik weekend prijzen had. Ik die man duidelijk maken dat het vrijdag was. Ja zei hij: meneer vrijdag is weekend! Nou dat ging er bij mij niet in natuurlijk dus druk discussiërend met die portier. Laat die sufferd mij verder een papier zijn met de tarieven en wijst met zijn vinger op de tarieven waarop staat: ma-vr 12.50 SRD en za-zo 15 SRD. En ik dus????? Vrijdag is geen weekend! En hij: oh ja meneer oh ja! Echt ongelooflijk! Heel jammer dat ik geen zwemspullen bij me had want Colakreek stond niet in de planning, als we het al hadden. Na Colakreek richting het monument voor de slachtoffers van de vliegramp geweest. Er stond een bord met opschrift: " Dit monument wordt onderhouden door de Suriprofs". Nou ze waren het woordje Niet, met dikke vette letters, vergeten. Wat een zooitje. De gedenkplaat lag half in een boom en het monument was zwaar verwaarloosd. Ook Suriname dacht ik maar.
Op de terugweg nog langs Joosje Roti gereden en deze meegenomen voorop de kamer. Nou slechtere roti heb ik niet gegeten dus Ed Rijkers haal de kwijl maar van je wang.Niet te vreten! Voordat we op onze kamer aankwamen zag ik K & K op het complex. Je weet wel die Kick van dat boek met haar vriendin " Kom uit de kast". Ik had twee dagen geleden half aangegeven dat als het uitkwam ik met ze wat zou gaan drinken. Ma zou vanavond door goeie kennis worden opgehaald en ik had hier nou niet zo'n zin in. Ze zei:Ga lekker met die jongetjes wat drinken joh! Ok dacht ik misschien wel beter. Kan ik mijn laatste avond nog ff de lekkerste saté gaan eten bij het Vat. De dames komen me zo halen dus luchtje op, haar geföhnd, beste kleertjes aan en tanden geflost. Het Vat here I come!

" Volgers " Morgen en overmorgen nog een stukje typen met mijn eeltige vinger en dan sluit dit verslag toch echt. Het schrijven tot nu toe was een dubbele dagervaring. Als je weet hoe snel je details vergeet. Nicht Urmie zal daar morgen wel wat over op te merken hebben schat ik zo in. Ik zal haar voor zijn. Ja Urmie ik ben iets ouder! Tang Boeng me gudus (Tot ziens mijn schatjes)