Tenth ( Last ) Day

Gisterenavond samen met K & K richting Het Vat gelopen. Daar aangekomen bleken de medereizigers van het duo aanwezig te zijn. Het bleek een georganiseerde reis te zijn met totaal maar zes reizigers. Eerst was de reis voor minimaal 18 reizigers maar voor hun om onduidelijke redenen is het alsnog doorgegaan. Met zijn allen aan tafel gezeten en snel saté en een biertje besteld. ja Het Vat heeft heerlijke saté! Gezellig zitten kletsen en na een uur boven bij Het Vat naar life Salsa zitten kijken. De ander twee stellen gingen terug naar het hotel en met z'n drieën met de taxi naar Touche, een club annex disco gereden. Na een klein uur was ik er een beetje klaar mee. Met Kick kon ik nog wel gezellig kletsen maar " Kom uit de kast " was bezig om een weddenschap te winnen en was in die tent constant op zoek naar mannen die hun telefoonnummer wilden geven. De weddenschap was vijf nummers van Surinamers. Hoewel ik dat slecht in kan schatten dacht ik: Daar begint een Surinamer niet aan. En jawel hoor. Geen succes voor haar. Ik zat me na een tijdje te irriteren aan een die meid die als een klein kind in een disco een spelletje zat te doen. Wat een type! Ik dacht ff naar toilet en dan geef ik aan naar het hotel te gaan. Op weg naar het toilet kwam ik plots "easy going" Ray tegen. Nog ff een half uur met hem zitten kletsen en vervolgens de dames gedag gezegd en met de taxi richting het hotel gegaan. Ongeveer een uur of twee bij het hotel aangekomen en bij de balie mijn sleutel opgehaald en zachtjes de hotelkamer opengedaan. Mijn moeder was nog wakker. Ze had het heel leuk gehad. Nadat we nog even de avondervaringen hadden uitgewisseld heerlijk in slaap gevallen.

Vandaag geen planning. Half acht vanochtend wakker geworden en ben van plan om nog anderhalf uur bij het zwembad te vertoeven want om half een gaan we pas weg. Gelukkig is de uitchecktijd uiterlijk 13.00 uur dus spullen kunnen voor uitchecken lekker in de kamer blijven. We zien wel wat de dag wordt.
Wordt vervolgd!

Weer lekker ontbeten met heerlijk windje buiten. Steph nog even kort aan de lijn gehad en ze komt me morgen halen. De verbinding met Skype was niet echt super maar in ieder geval samen datgene kwijt wat we wilden. Zwembad maar gecancelled dus zit nu op de veranda van de receptie van het hotel dit stuk te schrijven met kop capucino. Om me heen een zestal mensen, ik schat in zakenlui, die ook druk bezig zijn op hun I-pad. Het is geen relax veranda maar meer een digitale werkveranda. Tijdens het ontbijt kwam Rita, mijn moeders vriendin, langs en een andere nicht Anne om mijn ons nog even te zien. Een ding weet ik in ieder geval. Als mijn moeder in Suriname gaat wonen of daar voor vakantie gaat heeft ze genoeg mensen die haar willen zien of haar ergens heen willen brengen. De afgelopen acht dagen stond de telefoon niet stil met kennissen, vrienden en familie die ons wilden zien of ons uitnodigden voor etentjes of zelf feestjes. Mijn moeder maakte gelukkig slechts gebruik van datgene waar we echt niet omheen konden.
Ze zit nu in het ziekenhuis om even nog haar zus van negentig te zien. Haar vriendin Rita, echt een schat, heeft haar daar naartoe gebracht. Urmie zal zo nog even langskomen voor we vertrekken naar Het vliegveld Zanderij. Nog een een kleine anderhalf uur voor transfer naar vliegveld en dan is het echt over.

Op Zanderij hebben ze geen WiFi dus de afsluiting van het verslag zal zondag 24 juni worden. Ik kan nu al zeggen dat ik tien bijzondere dagen heb meegemaakt. Genoten van mijn land van oorsprong en de cultuur en gebruiken. Het was zoals Steph zei een meidenvakantie maar voor mij geen probleem. Ik heb verschrikkelijk veek gezien en geleerd, gelachen, verbaasd, geïrriteerd maar vooral GENOTEN!!!

Tang Boeng en hoop dat ik jullie een beetje mee heb kunnen nemen tijdens mijn reis naar Back To My Roots.

Agen Tang Boeng mi si nanga yere unu te Bakrakondre
(nogmaals tot ziens en ik zie en hoor jullie in Nederland)

Om 13.15 vertrokken van Eco resort en een uur en kwartier later aangekomen op de luchthaven Zanderij voor onze vlucht naar Nederland. Net aangekomen op de luchthaven werden we verrast met een zware regenbui en harde winden. Suriname wil me vast voorbereiden op Nederland dacht ik snel. Het inchecken ging wonderbaarlijk snel en we hadden nog heel veel tijd voor de winkeltjes en oM nog wat te eten. Ik had nog ongeveer 90 SRD (€ 22) over en was van plan die helemaal op te maken. Eerst nog wat gegeten en gedronken samen en vervolgens een echt Surinaamse CD gekocht en wat souvenirs waaronder een Surinaamse vlag. Deze vlag vond ik wel leuk voor de jaarlijkse neven en nichten avond. Dit jaar onze beurt om gastvrouw en gastheer te spelen. Een Surinaamse avond gaat het worden met bigi poko ( Surinaamse muziek ) en diverse Surinaamse gerechten.
Het vliegtuig had vertraging want het was een uur later vertrokken uit Nederland. De crew was ook te laat. Later in het vliegtuig begrepen wij dat kwam omdat hun bus een lekke band had. Ongeveer een klein uurtje later vertrokken maar de gezagvoerder gaf aan dat we de tijd wel zouden inhalen want het schema was iets minder dan 8 uur. Scheelt toch weer een uurtje. De vlucht was zoals ik dat vind van alle vluchten van meer dan een uur. Verschrikkelijk vind ik het. Dat gewacht voor de gate, de mensen die dringen en al een drie kwartier in de rij staan terwijl ze al een stoelnummer hebben. Het gewichtige gedoe van veel stewardessen alsof zij de klant zijn terwijl het gewoon een baan is als serveerster in de lucht. Dan heb je ook nog quasi belangrijke mensen en vooral bij zakenreizen alsof ze iets bijzonders doen. Het is gewoon niet meer en niet minder dan een zakelijke rit maar dan via de lucht denk ik dan.
De vlucht naar Nederland was verder prima. Weinig of geen turbulentie en geen gillende kinderen om ons heen. Die acht uur tweeënhalve film gezien en zoals altijd geen minuut geslapen. Naast me mijn reisgenoot (lees: moeder) die voordat het vliegtuig goed en wel de grond heeft verlaten al ligt te pitten. Heerlijk als je dat kan maar wel frustrerend vooral als je dan nog een uur te gaanhebt en zij geeuwend zegt: het is lekker snel gegaan. We zaten in een rij aan het raam met drie stoelen, ik in het miden, en rechts van me een vrouw die ma d'r zus zou kunnen zijn. Ja qua slapen dan bedoel ik.
Eindelijk na acht uur geland op Schiphol moesten we na kwartier taxiën nog zeker zo'n veertig minuten wachten op een vliegtuig dan bij onze gate stond. Grgrgrgr
Naar buiten kijkend snap ik nu waarom Surinaanse weergod bij vertrek zo goed gezind was om de regen op Zanderij met bakken uit de lucht te laten komen. Hij dacht waarschijnlijk: Kan Ericje alvast ff wennen aan het weer in Nederland. Wat een klote weer! Het is zondag 24 juni om ongeveer 08.20 Al we eindelijk het vliegtuig uitstappen. Daarna zeker wel een uur op onze koffers staan te wachten. Op de heenreis in Paramaribo ging het sneller. Nadat we onze koffers hadden de gebruikelijke scancontrole van elke koffer uit Suriname. Dus weer een rij van hier tot Jericho. Gelukkig een korte culturele opvoeding gehad in Suriname dus me no spang! Nee ik maak me niet druk. Om 09.40 door de douane en richting vertrekhal waar vrouwlief ons zou ophalen. Nadat mijn koffers in de auto waren gezet en we weer op de Bark waren aangekomen, toch weer het altijd terugkerende gevoel na de vakantie. Toch weer lekker thuis!

Lieve lieve " volgers " hier eindigt mijn korte maar heerlijke Surinaamse ervaring. Bedankt voor de interess en de reacties.Misschien komt er heel snel wel weer een Backt To My Roots II.

Tang Boeng!